Hartenkreten

hartenkreet (nr. 423):

Zondagavond

Zondagavond, met jou in mijn hoofd
En in mijn hart een vuur dat niet dooft
Liep ik door steegjes, liep ik door straten
Gietende regen, alles verlaten

Zondagavond, met jouw beeld voor mijn ogen
Mijn spijt zo intens, dat je het niet zou geloven
Liep ik eenzaam door jouw straat
Wetend dat je me nu haat

Zondagavond, met een trillende hand
Wilde ik aanbellen, luisterend naar mijn verstand
Maar welke reden, welke smoes kon ik geven
Voor het verpesten van jouw leven

Zondagavond, twijfelend voor jouw deur
Stelde ik eerst jou en nu mezelf teleur
Minuten verstreken en ik bleef daar staan
Denkend aan de zonden die ik had begaan

Zondagavond, huilend in de nacht
Liet ik een roos achter op jouw deurmat
En verdween stilletjes in het donker van de nacht
Met alle pijn en spijt begraven, diep in mijn hart