Vier dagen zonder jou..
Vandaag zijn we op de helft, het begin was zwaar.
Even voelde ik mij ontroostbaar.
Maar gelukkig moest ik aan de slag.
Nagenoeg de hele dag.
Ik was onder de mensen,
had even geen tijd voor mijn diepste wensen.
Maar ik bleef wel wanhopig hopen op een bericht.
Het zou mijn zwaarmoedige gevoelens zo hebben verlicht.
Maar het bleef stil, naar de reden kan ik alleen maar gissen.
Maar ik ga je daardoor steeds meer missen.
De pijn wordt nu echt veel en veel teveel,
ik word zo vreselijk emotioneel.
Ik zie vreselijk op tegen de komende dagen,
ik voel me nu al zo vreselijk teneergeslagen...
En een ding is zeker: morgen zijn het nog 3 dagen,
3 dagen die mij behoorlijk angst zullen aanjagen..
Geplaatst in de categorie: eenzaamheid
ik zou het zelf niet beter hebben gedaan