Verlangen

Toen ik een ongedwongen kind was,
en zonder zorgen steeds
een nieuwe dag begroette,
leefde ik beschermd.
De sterke armen van mijn vader,
De lieve nachtzoen,
van mijn moeder.
Hand in hand,
met mijn broertjes en zus.
Een spontane lach,
aanstekelijk ontvangen.
het onverwachte verdriet,
de troostende woorden,
pijn die werd weggekust.
Het verdriet is nu,
jaren later,
niet meer onverwacht,
geen troostende woorden
de pijn die blijft.
Het is allemaal voorbij,
ik kan er alleen,
nog maar van dromen...

Schrijver: Hans, 12 oktober 2002

kijojozeelandnet.nl

kind

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 40 stemmen 1.245