inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten

hartenkreet (nr. 613):

Mijn vriendin

We kenden elkaar al zo lang, ze was een als een beste vriend voor mij, ja, ze was mijn vriendin. En hoewel we niets hadden, hoorden wij bij elkaar.
Veel deden we samen, en we misten elkaar als we elkaar een tijd konden zien.
In de dingen die we deden, of juist niet deden, het eindeloos luisteren naar rustige muziek, liggend op de grond, het samen koken en lachend om niets elkaar toevertrouwen dat we bij elkaar pasten, en dat het goed was dat we vrienden waren, keken we naar elkaar, over onze soep.
Ik werd van tijd tot tijd verliefd op andere meisjes, maar geen enkele keer deed ik een liefdesverdriet niet af met de troost dat er toch niemand zo goed bij mij paste als zij.

Gevoelloos was mijn lach als ze vertelde hoe ze had gezoend met zo'n leuke jongen. Kon ik niet plaatsen of ik jaloers was, of ik van haar begon te houden, of dat ik bang was minder succesvol te zijn.
En de bekentenissen werden stil aan heftiger, ik had geen vriend die zo dicht bij mij stond als zij. Vertelde ik dat ik zeker wist dat ik verliefd op haar zou worden als ik haar niet zo goed zou kennen. Waarna ze benieuwd was hoe ik zoende, ja dat zouden we nog eens doen, zoenen, omdat we zo'n goede vrienden waren.
Samen fietsend door het prachtige landschap, spraken wij over de dingen des levens, en de dingen die niemand eerder de moeite waard vond te bespreken. Ik ging me steeds meer aan haar binden. Het was niet dat ik meer voor haar ging voelen, ik begon te beseffen dat ik nooit iemand zou vinden waarbij ik mij zo fijn voelde. Zo leek onze vriendschap zo stevig te zijn, dat wij niet doorzagen dat we aan een afgrond stonden. Dat alles zo breekbaar was geworden.
Ik durfde niets te zeggen, uit angst iets kapot te maken, uit angst de poten onder mij weg te schoppen, terwijl ik zo graag wat dichter zou zijn.
Ze kreeg een vriend, en ik voelde mij bedrogen. Het voelde alsof mij onrecht werd aangedaan. Maar ik stond machteloos.
Ook machteloos moest ik zien hoe ze met elkaar omgingen, hoe dolenthousiast ze vertelde over hem. Mijn wereldje stortte in. Niemand begreep mij toen ik haar niet meer kon zien. Iedereen vroeg zich af wat die jongen nou bedoelde, want ze hadden toch niets?

En toch, toch hadden we iets, dat ik nog nooit met iemand had gehad. Ze had het mij zonder het te beseffen ontnomen, en daarom gunde ik haar onze vriendschap niet meer. Onze fantasieën over oude huizen aan italiaanse kusten verdwenen in de stilte waarin wij elkaar gingen negeren. Allebei misten we de zorgeloze middagen in een veranderend druk leven. Ze was een vriendin van mij.

Schrijver: L, 20 oktober 2002


Geplaatst in de categorie: liefde

4.0 met 24 stemmen aantal keer bekeken 1.685

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
Charlie
Datum:
9 juli 2003
Email:
kissandpeacehotmail.com
Weet je, dit komt mij zo bekent voor...
Dat je iemand hebt, waar je alles tegen kan zeggen, bij kan huilen enz., en dat er dan gevoelens bij komen die niet beantwoord worden. Dan krijgt 1 van de 2 een vriend(in) en gaat het mis. Geloof me,ik weet hoe je je voelt.
Naam:
Yvette Boudewijns
Datum:
22 oktober 2002
Email:
watboeithetelkadresisgoed.nl
Wow... Is dit echt gebeurd?
Want ik vind het heel erg mooi *snif*

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)