Onbekende ...
Toen ik je zag voor ’t eerst sinds tijden
Op die plek waar ik al zo lang niet meer was
Een naar gevoel dat ik had weggestopt
-of dat althans probeerde-
Besefte ik ineens hoe mooi je was
Hoe gracieus je bewegingen
Hoe zacht je gezicht en
Hoe bekoorlijk je vormen
Nog nooit gedacht
Dacht ik op dat moment terwijl dat
Eigenlijk niet kon of mocht
Maar wie houdt dat soort dingen tegen
-ze zijn immers van mij-
Hoe het zou zijn om je heel
Dichtbij me te hebben
Hoe ik je overal zou strelen
Hoe ik je zou kunnen begeren
En jij mij
Maar dat is iets wat nooit zal zijn
Het hoeft ook niet te komen
De gedachte eraan is genoeg
- er even snel in mee stromen-
Die daarna vertroebelt
Dan is het weer als voorheen
En komt er een beetje schaamte
Dat ik me zo heb laten gaan alsof
Het al gebeurd was
Geplaatst in de categorie: vrouwen
en herkenbaar, zo lijkt het..