Hartenkreten

hartenkreet (nr. 719):

Mijn Masker, in woorden

Gesluierd treed ik voor je,
Gevreesd beangstigend,
Grote donkere zonnebril,
Geen blik van mijn ogen doorlatend

Je denkt me te kunnen doorgronden
Maar zien laat ik me niet
Hoor je de trilling in mijn stem
Probeer te vluchten uit verdriet

Met alles probeer ik je af te leiden
Dat je niet kan zien de echte ik
Met grappen je te laten lachen
Gevoel lijkt goed, maar ik snik

Kan ik voor jou de bril afzetten
Mijn sluier wegstoppen
Kan ik jou iets van mijzelf geven
Of is het veiliger op te proppen

Is mijn vertrouwen niet heel
Blijf ik je afleiden, van mijn ik
Of raak ik je in jou eigen gevoel
Mist er gewoon een blik.

Ben je wel in mijn vertrouwen
Dan weet je dat heel goed
Zal mijn masker ook langzaam verdwijnen
Dat ik weet dat ik kan, en niet moet

Dan laat ik mij ook in mijn gevoel raken
En weet je dat ik om je geef.
Probeer ik je minder af te leiden
Je te laten merken hoe ik leef.

Dan kan je me misschien aanraken,
Zonder dat ik daar echt van schrik.
Laat ik misschien zelfs uit goed gevoel
Een warme ander gekleurde snik.