waterval
neerstromend water
kletterend
spetterend
in de natuur
zo mooi
zo puur
stromend naar benee
zit alleen
starend
voel de wind
spelend met mijn haren
voel de spetters
op mijn gezicht
stromend naar benee
alleen
ik vraag je
sla een arm
een arm om me heen
voor mij is er maar een
die mij kan troosten
als ik me voel
me weer voel
zo alleen
Geplaatst in de categorie: eenzaamheid
En ja stromend is beter, maar ik schrijf mijn gedichten zo uit mijn hoofd op papier,
mijn gedachten op dat moment...
Is dat een stijlmiddel of een taalfout?
Stromend naar benee is volgens mij beter en sterker.
Dat heb ik dus ook met het woord puur. Tikje cliche.
De laatste strofe is een kreet om hulp die afbreuk doet aan het beschrijvende van de eerste twee strofen.
We heel beeldend.
Staat niet goed in dit gedicht.
Kan misschien een gedicht op zich zijn.