inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten

hartenkreet (nr. 793):

Draak

Langs een rivierbocht wandel ik.
Iets besluipt me,
Een gevleugelde draak die grolt in de schemer.
Geritsel in het riet
de lage maan die in een muil straalt.
Het verbaast me
hoe ik gezapig naar de dampende tong staar,
hoe mijn spotlach verdubbelt.
Onberoerd door zijn afzichtelijk tumult.
Hij blaast vuurtongen naar de diepte
slijk glanst aan de schubben.

Maar ik wen aan het gevaar,
gluiperige griezel in de kelder.
Het verliest zijn greep in de loop van de reis.
een lek in een luchtkasteel.

Vroeger schroeide hij mijn longen
wierp een dikke schaduw over mij
Hij fladderde rond het huis
waar ik kromp en riep: genoeg!
waar ik met verwoede handen naar de lucht sloeg.

Hoe het vroeger was:
In het volle licht stort ik me in een valkuil.
Hij bedaart en ik beef na in eigen armen.
Het huis wordt een barmhartige ruimte
die haar kale wanden rond mij vouwt.

Schrijver: Wimper, 7 november 2002


Geplaatst in de categorie: emoties

3.0 met 7 stemmen aantal keer bekeken 495

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)