op weg

voor het eerst op weg alleen
met helemaal niemand om me heen
de regen klettert tegen de ramen
we zijn nu niet meer samen

de stoel naast mij blijft leeg
en als ik de druppels van me gezicht veeg
zal ik nu alleen zijn
je gezicht niet meer zien van opzij

maar ik voel me niet verloren
ik zal je stem nog vaak horen
het was een groot voorrecht
je te leren kennen


nu je weg bent
zal ik eraan moeten wennen
maar je hebt me voor de toekomst iets gegeven
dat genoeg is voor mijn hele leven

Schrijver: jolanda peters, 14 november 2002

j.peters47chello.nl

niet meer samen

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 3 stemmen 887