Het park

Ineens stond je naast mij,
met aan de hand je fiets,
Haren in de war,
het interesseerde je niets

Kom, zei je
we gaan wandelen aan de overkant
Je was opgewonden
en pakte mijn hand

Je ogen straalden,
je verraste mij
Er was passie,
we liepen zij aan zij

Innig en hard,
onze lichamen
Het park was van ons
We waren samen

We streelden en
kusten elkaar
Zacht gleed
mijn hand door je haar

Voor een korte tijd
was de wereld buiten
achter het hek
Konden wij het maar sluiten

En dan
wij alleen
Een geluk
zo is er geen

park passie geluk

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

1.0 met 2 stemmen 843