Die avond laat
verdrietig zoek je
naar warmte in de kou
zachtjes vraag je
om zwijgend begrip
je hand raakt de mijne
bij elk klein verhaal
in je ogen tranen
zij spreken jouw taal
je praat
en praat
tegen mij
die avond laat
over jouw leven
over waar jullie
waren gebleven
over vervlogen tijden
van reizen en geluk
waar de woorden vallen
volg ik je lippen
soms kijk je me aan
strijk je door je haar
ik staar naar mijn glas
en weet het is waar
je praat
en praat
tegen mij
die avond laat
over jouw leven
over waar jullie
waren gebleven
moe van het zoeken
langs eindeloze wegen
ik zie je wangen gloeien
met een warme blos
ik ken jouw haven
voor stormen van pijn
de uitgestrekte armen
om geborgen te zijn
Geplaatst in de categorie: verdriet