Daar rust mijn leven
achter een hek verhuld in mist
als een sluier van ontzag
ligt de toegang tot mijn wezen
zwijgt mijn ziel en dwalen doden
rusten herenigde geliefden
waar ik alleen verlang te vrezen
men zegt dat de pijn wel slijt
daar zou ik echt alles voor geven
de pijn verdwijnt echter nooit
maar in de loop der tijd
leer je er wel mee leven
Geplaatst in de categorie: verdriet