Ik probeer je te ontlopen.
Ik probeer je te ontlopen,
bang dat je mijn verdriet ziet.
De onzekerheid begint me te slopen,
maar jij ziet het eenvoudigweg niet.
Ik heb nog zoveel vragen,
maar de antwoorden zullen niet meer baten.
Ik wil je er niet mee plagen,
zo bang dat je me zou gaan haten.
Ik heb mijn hart aan jou verloren,
het blijft je eeuwig trouw.
Maar ik mag je niet meer bekoren,
voor altijd ben ik in de rouw.
Elke dag opnieuw blijf ik hopen,
op een lief gebaar van jou.
Gingen je ogen maar af en toe open,
zodat je kon zien hoeveel ik van je hou...
20 januari 2003
Geplaatst in de categorie: verdriet
net wat ik voel en vanbinnen lekker verscheurd wordt...
ik hef het hoofd op en loop rechtdoor...