knal
Ik ben alleen.
Iedereen ligt op bed,
Hij deed weer eens gemeen,
Soms is het echt geen pret.
Soms denk ik ga toch weg,
Maar waar moet ik naar toe?
Dus gebeurt het weer eens dat ik mijn grens verleg.
En voel mij ontzettend moe,
Toch kan ik niet slapen,
Het maalt maar in mijn hoofd,
Af en toe zit ik te gapen,
Hij had mij toch eeuwige liefde beloofd?
Maar na 3,5 jaar is er al een gigantisch gat,
Waar ik steeds dieper in val
Niets dat de pijn nog verzacht,
Dus zit ik te wachten op de knal,
Die onvermijdelijk komen zal.
Geplaatst in de categorie: emoties