zondagmiddag

zondagmiddag zag ik jou
je handen in je haren
wachtend in de kou
verkild waren je ogen
versteend was je gelaat
de witte wereld om je heen
leek je te gedogen
er was geen mens op straat
behalve ik die je daar zag
zoals je stond, gebogen
sprak ik je aan
en zag de treurnis in je ogen
maar toen ik je omarmde
in een wanhopig streven
je met mijn warmte warmde
sprak je lijf tot mij
en kwam je weer tot leven
ineengestrengeld stonden wij
jij niet meer gebogen
ik keek in je verstilde ogen
en vroeg je met me mee te gaan

Schrijver: Robert Conrad, 9 februari 2003

r.pas3chello.nl

zondagmiddag

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.4 met 5 stemmen 1.487