Warchild

twee grote, bruine ogen proberen
aarzelend en voorzichtig naar boven
te kijken en de zon te begeren, voor
wat licht om de pijn te verdoven

vluchtig werpt het kind een blik
over het uitgestrekte land en ziet,
overal draden gespannen en dat
overal elkaars liefde is verbannen

ze probeert een stap te zetten
maar de betonnen, oude rijweg
helpt haar niet mee, of de wetten
hebben niet meer hun eigen zeg

een moment kijkt ze naar achter,
maar ziet links noch rechts
geen leven van God, in het gras
een slijpend watervalletje slechts

en zacht knielt ze neer
bij de dagen van haar verdriet
ze strekt haar handen uit naar
een te ver gelegen gebied

Schrijver: Vera, 26 februari 2003

veertjahhotmail.com

oorlog kinderen

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 7 stemmen 720