ver weg

We zijn elkaar op een vreemde manier tegegekomen,
En sindien blijf ik van je dagdromen.
Ik kan niet slapen, haast niets eten,
Je spookt door m'n hoofd, ik kan je niet vergeten.
Ik wil bij je zijn, wil met je praten,
Alles zeggen wat we vorige keer vergaten.
Zou willen dat je hier om de hoek woonde,
Zodat ik gewoon even langs kon komen.
Maar je woont hier behoorlijk ver vandaan,
Even bezoeken zal dus niet gaan.
We sturen kaartjes en we mailen,
Zodat we onze gedachten kunnen delen.
We kunnen niet bij elkaar zijn, hebben ons eigen gezin,
En toch blijf ik aan je denken en weet niet waar ik aan begin.
Ik hoop toch gauw weer een dagje met je samen te zijn,
Want alleen zijn doet zo'n pijn.

ver weg

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 7 stemmen 973