Jong Zijn
Toen ik jong was mocht ik amper naar een feest
En als ik mocht kwam mijn vader mij halen
Elf uur! Voor hem was het mooi genoeg geweest
Het feest was nauwelijks begonnen
En ik stond net op de dansvloer
Met een alleraardigste jongen
Bijna grienend lag ik dan later in mijn bed
Nijdig, pissig en gefrustreerd
mee moeten gaan, zonder verzet
De tijden zijn niet meer zoals ze toen waren
Mijn zonen gaan naar feesten midden in de nacht
en komen 's ochtends thuis en ik maak geen bezwaren
Maar slapen doe ik niet als ze er niet zijn
Natuurlijk lig ik te denken
Maar t was Vet-Gaaf en ik denk: "Als ze maar gelukkig zijn."
Inzender: Jannie Hoogendam, 1 april 2003
Geplaatst in de categorie: feest
goed gedaan, mooi gedicht en zo begrijpelijk!