Respect
terecht
een mens, dat wordt je niet dat ben je
wat ken je en wat leer je
hoe meer je weet verleer je
die primitieve drang
om hard te slaan en lang
en dat maakt me zo bang
gewoon en ongeremd
lief hebben wie je kent
maar ook die vreemde
die bange en die boze
die domme grenzeloze
en tot slot lief te kozen
wier haat je slaat
en rozen te leggen op het graf
van haat en moord en maffe
hartelozen
respect
Geplaatst in de categorie: discriminatie
Je gedicht vind ik TOP!