Weemoed
Wind door losse haren
Verlichting voor verkleurde huid
Ogen achter bruine glazen
Vluchtend voor de felle zon
Zachtjes rolt de branding
Op het ritme van de wind
Tegen een kakafonie van kreten
Meeuwen vechtend om een vis
Luie wolken drijven over
Wit als zand tussen blote voeten
Palmen in hun eeuwenoude dans
Omringd door een overmaat aan blauw
Dichtbij doch onbereikbaar
Ligt een eiland groen te wezen
Aan de rand een zweem van geel
Vissersbootjes glijden voorbij
Geruisloos als een droom
Een jongen wandelt langzaam
Op de scheiding van land en zee
Zachtjes kabbelend water
Uitnodiging voor een frisse duik
Maar de jongen reageert niet
Zijn gedachten zijn niet hier
Geplaatst in de categorie: eenzaamheid
Het jouwe mag er best zijn.
Dit gedichtje heeft mijn hart gestolen.
Proficiat!