Samen tachtig?
Ik heb er nooit naar gezocht,
nam die moeite niet,
maar mijn hart is nu vanzelf,
aan dat van jou verkocht,
alleen maar liefde, geen verdriet.
Dus bestaat de ware liefde echt?
Of is dit slechts een opwelling,
heb ik me te vroeg gehecht,
het is alsof ik alsmaar glijd,
langs een eindeloze helling.
Alleen maar rollen, nooit meer klimmen,
heerlijk bij jou te zijn,
je wangen die rood glimmen,
kan dit wel?
Het voelt zo fijn!
Je houd me vast en ik hoop,
voor altijd samen,
ga niet op de loop,
niet meer 2 maar 1 van onze namen.
Dat is toch prachtig?
samen lekker tachtig,
maar nu nog richting 20 even,
samen lekker veel beleven!
Wat kan het spel van de liefde,
toch verfrissend zijn!
Geplaatst in de categorie: liefde
Maar dan... die onluiking, in volle pracht en glorie, gelijk de liefde. Geef haar de tijd van voortbestaan!
Ik vind het een prachtig en ontwapenend gedicht.