Dag en Nacht
De dag heeft me geleerd
wat de nacht niet kon vertellen
over gevoel van puur en samen
over zonder dat te stellen
wat de zomer heeft gefluisterd
in een zeer gewillig oor
weet de winter te ontkrachten
terwijl ik mezelf verloor.
Ieder uur een stukje verder
per seconde uit elkaar
drijvend zonder enkele richting
mijn overtuiging, mijn gevaar.
Maar de wens, de wil, het hopen
maken plaats voor rationeel.
Gedragen door de wanhoop
leven is soms echt te veel
nu het stuivertje is getost
en blijft draaien in het rond,
als een schilfer van je leven
stort ik naast je op de grond.
O dag, waarom die wijsheid
en niet spelend in de nacht
verdomde dag, steel niet mijn dromen
noch de vrouw waar ik naar smacht.
Het zwart-wit beheerst mijn denken
en frustratie zet me klem,
mijn gevoel zit stil te wenen
want mijn hart verloor de stem.
Ik beloof mezelf te leven
als het moet zonder de vrouw
want de nacht weerklinkt haar echo
eens teveel ik hou van jou.
Dichterbij was niet meer mogelijk
nooit meer samen, nooit meer echt
in de tijd word kleur bepalend
dus begrijp waarom ik vecht.
Geplaatst in de categorie: ex-liefde
Mijn complimenten