Ouderdom
Je gaat met sprongen achteruit, een week,
soms zelfs wel twee,
daar waar je vroeger altijd kletste,
druk bezig was met, ja, waarmee,
kun je het nu voor elkaar krijgen
helemaal niets te doen,
gewoon stil om je heen kijken,
wel even wat anders, dan vroeger,
dan toen.
Dit grote verschil is wat me zo benauwt
't is zo'n schril contrast,
ik moet zo op mijn woorden passen,
voor het geval je verongelijkt uitbarst,
dat jij degene bent die gelijk heeft,
(en al heb je het mis) je krijgt het van mij
want het laatste wat ik zou willen
is een woordenwisseling, daar schiet niemand
iets mee op, dus leg ik me erbij
neer, jij bent het die 't geheugen kwijt raakt,
ik die tegenwoordig de koffie maar maakt.
Geplaatst in de categorie: ouders
Mooi gedicht.
je hebt het weer goed verwoord