Hartenkreten

hartenkreet (nr. 3.096):

Windvlaag

De regendruppels tikken zacht
met het vallen van de nacht.
Met mijn laatste blik naar buiten
hoor ik een windvlaag seinend fluiten.
Een zacht en vaag gefluister
maakt dat ik nog wat beter luister.
Maar tot mijn allergrootste spijt
raak ik zijn stem al snel weer kwijt.
Want de schoten vuur van regen
houden plots zijn woorden tegen.
Zou hij me ooit nog uit gaan leggen
wat hij me nu had willen zeggen?

Schrijver: Maikel Dubbelman, 13 mei 2003