Lieve Andrea

Afscheid van je nemen
Doet zo’n zeer
Me toch weer aan je overgegeven
Zoals iedere keer
Je blijft mijn lichtje in het donker
Dat ene sterretje zonder geflonker
Ik hang boven het ravijn
Nog vasthoudend aan de rand
Jij staat daar, op de stabiele kant
Toen ik ging zien waar ik blind voor was
Hield ik mijn ogen krampachtig gesloten
Maar ik ben toch op de waarheid gestoten

Nu op mijn been
-jouw naam-
Jouw eigen gemaakte litteken...

Schrijver: Stephanie-Joy
Inzender: S., 14 mei 2003

susannaxxxhotmail.com

afscheid

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 20 stemmen 2.128