Jouw Zoon de Zwerver...

Je had hem heel lang niet gezien
wist niet eens waar hij wel was
je was aan't raden en aan't gissen
hij sliep ergens op een luchtmatras

Zwervend samen langs de wegen
Hij en zij, jij wist het niet
Je was zijn moeder en bezorgd ook,
Logisch ook, met veel verdriet...

Maar ja, hij was "volwassen"
en wat kon je er aan doen?
alleen maar wachten op een berichtje
Dat had hij toch makkelijk kunnen doen?

Tot op een dag je het bericht ontving
Ze hadden hem gevonden...
Je wist meteen waar het over ging...
Hij had zich vastgebonden...

Hij hing daar ergens in de bouw
hij had zichzelf verhangen...
Jou achterlatend, in de rouw,
geen woorden voor te vangen...

Zijn vriendin werd ook gevonden
Ze lag thuis op haar bed
Geen levensteken meer...
Ze waren samen "uitgestapt"
Mijn God, wat deed dat zeer...

Wat sprak jij moedig en zo mooi
Je had het over: "Wie Wás Hij???"
Je oudste kind, gewoon jouw zoon..
een grote traan biggelde over mijn koon

Wat ben jij dapper, lieve nicht
Ik kan geen woorden vinden...
maar wijsheid in je hart wil ik kerven...
Je zoon hoeft nu niet meer te zwerven...

Schrijver: jannie hoogendam
Inzender: J.H., 15 mei 2003

hoogendamjanniehotmail.com

Biografie van deze schrijver

Zwerven Einde

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 19 stemmen 1.332