Zien
met nieuwsgierigheid keek ik
ik heb je pijn gezien
je angst je overgave
ik heb je weg zien zinken
in een onbekende zekerheid
vol aandacht zag ik je
stervende gezicht
de verkramping en benauwdheid
weggewist in een genadig zweven
tussen leven en dood
ik wist nu komt het
de kalmte die je lichaam was
de onrust geweken
het hijgend ademen zacht zuchten
toch glipte je nog stiekem weg
terwijl ik stond te kijken
was het leven nog in je ogen
of had de dood het al gedoofd
je was weg voor ik het besefte
het regende ik huilde
Geplaatst in de categorie: verdriet