inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten

hartenkreet (nr. 3.526):

De wedergeboorte

Ik hield ooit mijn gevoel verborgen,
ik liet nooit zien hoe ik echt was.
Mijn hart liet ik nooit spreken,
en mijn tranen hield ik binnen.

Ik ging gebukt onder mijn zorgen,
zonder dat je het in mijn ogen las.
Mijn hart liet ik zo vaak breken,
en de pijn kon ik niet overwinnen.

Mijn verdriet verschool zich achter een lach,
tegen beter weten in hield ik me altijd groot.
Zo sleepte ik mezelf door iedere nieuwe dag,
en waren mijn allerdiepste gevoelens dood.

Ik had geen glans in mijn ogen,
en mijn stem klonk gebroken.
Maar ik liet het niet merken,
ik verborg het achter trots.

Ik heb alles altijd afgewogen,
liet vaak dingen onbesproken.
Ik behoorde tot de sterken,
eenzaam op mijn hoge rots.

Mijn verdriet verschool zich achter een lach,
tegen beter weten in hield ik me altijd groot.
Zo sleepte ik mezelf door iedere nieuwe dag,
en waren mijn allerdiepste gevoelens dood.

Ik gooi de deur open naar mijn gevoel,
en gooi eruit wat ik altijd maar opkropte,
wat ik al die lange jaren diep weg stopte.
Mijn leven krijgt weer kleur, een doel.

Je kijkt me aan en je houdt mijn hand vast,
met de begrip en liefde die zo goed bij je past.
En als je me vraagt wat ik hier nu van vind,
breek ik open, breek ik open als een kind.

Schrijver: Jos Witteman, 12 juni 2003


Geplaatst in de categorie: algemeen

4.0 met 5 stemmen aantal keer bekeken 433

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)