jij
eens dansten wij volkomen onverwacht
in de buurt van de vulkaan
er in het minst niet op bedacht
dat het zo snel zou gaan
we dansten verder, bedachtzaam en alert
rekenend met smeulend vuur
dat het niet aangewakkerd werd
nog vóór het eerste uur
je toonde mij je kwetsbaarheid
je lach, je traan, je raakte wat
je gaf me liefde, rust en tijd
je liet me voelen wat ik in me had
de wijze woorden die je hebt gesproken
je veelzeggend zwijgen bovendien
mijn muren heb je afgebroken
mijn maskers heb je nooit gezien
soms dansend, soms drijvend tot de morgen
kan ik niet anders dan mezelf zijn
in jouw lange armen zo geborgen
dromend voor altijd bij elkaar te zijn
zullen wij dan de sterren laten stralen
en dansen tot de dageraad
koers varend op onze idealen
want…voor dromen plukken is het nooit te laat
Geplaatst in de categorie: liefde