Hartenkreten

hartenkreet (nr. 3.651):

Liefdesverdriet...

Ik weet nog van mijn eerste vriendje
Oh, wat was ik dol op hem
Op zijn stem en op zijn ogen
Alles was zo mooi aan hem...

Ook zijn haren en zijn handen
Zijn manieren, zijn hele snuit
Maar vóór het áán was en ik het besefte
Was "de verkering" al weer uit!

Ik was pas zestien jaren zei hij
en dat was toch nog wel jong
Hij al negentien, die "ouwe"
Allebei toch nog piepjong...

Ik kreeg een hele lange brief toen
Daarin schreef hij hoe hij me vond
Vond mij lief en heel erg aardig
Maar...verkering was iets wat nog niet bestond...

Ja, ik huilde bittere tranen
't was mijn eerste liefdesverdriet
Verdriet nog van een heel jong meisje,
want... die jongen kreeg ik niet...