Hartenkreten

hartenkreet (nr. 3.986):

Vergeet Mij Niet...

Als ik door de gangen loop
van het bejaardenhuis,
met een rolstoel hier,
een rolstoel daar, dan-
vind ik het net een sterf-huis

De verrimpelde gezichten,
staren, met holle ogen naar mij
En ik, ik kan hun pijnen
niet verlichten, hun eenzaamheid,
straalt van hun gezichten;
Ik zie geen enkel lachend gezicht
dat vrolijk kijkt naar mij...

Mijn god, als dit mijn voorland is
dan word ik nu al gillend gek
bij de gedachten aan deze tobberij
Ze leven wel, maar toch ook niet
Hun leven is hier zo voorbij
Hun leven, met verdriet en pijn
Die ogen, als ik weg moet gaan
smeken naar mij "Vergeet Mij Niet..."