inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten

hartenkreet (nr. 4.122):

De kat is dood!

Een buitenkat ooit een vondeling,
liefdevol opgenomen in 't gezin,
in eerste instantie zei ik néé, niet
nog een beest erbij,
mam, alsjeblieft, wij zorgen ervoor,
maar natuurlijk werd alle zorg voor mij!

Tuurlijk, 't was een droppie, lief,
eigenwijs en soms smeerde hij 'm een
paar dagen, was gewoon op vrijersvoeten
en ik liep langs de deuren om te vragen
hebben jullie onze kat gezien,
we zijn hem kwijt?

De keren dat ik 'm als vermist opgaf,
zijn écht niet meer te tellen en
steeds dook hij weer op, de ene keer
vermagerd, de andere keer gewond,
feit was dat ie weer terugkwam, thuis
werd hij met hulp van ons en heel veel
slaap, "vanzelf" wel weer gezond.

Tot die fatale dag, ik weet 't nog als
was 't gisteren, opnieuw was hij zoek, ik
volgde de procedure, gaf hem op als
vermist en na een paar dagen ging de
telefoon, hij was gevonden, ze brachten
'm thuis.
In de consternatie als ik de auto van de
dierenambulance in de straat zie staan,
verbreek ik de verbinding als ik roep,
daar komt ie aan!

Wat toen gebeurde, is met geen pen te
beschrijven, de schok was zo enorm.
De man die met de auto voor kwam rijden
opende de deuren en ik zag hem helemaal
niet!
Verbouwereerd doe ik een stap naar voren.
... is dit..., breng jij mijn kat niet thuis?

Niet begrijpend kijkt de man me aan en
vraagt, U bent toch gebeld de kat werd toch
vermist?
Vervolgens scheurt hij een vuilniszak open
en zegt...ik dacht dat u het wist?....
Wat eens mijn-onze kat was, lag gemolesteerd
in een vuilniszak achter in een auto,
onze kat, soms maf vaak lief, aanhankelijk
hongerig, maar daar achterin die auto, niks
van dat alles, hélemaal onder 't bloed
en dood, hartstikke dood!

Gegrepen door een auto en 't ergste was
dat de idioot na de aanrijding gewoon doorreed!
Op die dag kwam ik erachter dat er genoeg
mensen zijn die niks snappen van dierenliefde,
laat staan dierenleed!

't Was maar een vondeling, z'n moeder was zoek,
en oké, eerst wilde ik hem niet, maar toen hij
eenmaal ingeburgerd was... weet je hij zat
altijd daar voor de pui te mauwen, mag ik erin...
dat was nog het meest taaie, in 't begin... je
denkt, dit overkomt ons niet, maar dat doet 't
dus wel.
En ook al is het 5 jaar geleden, 't is of dat
't pas gebeurde,
't staat op je netvlies gedrukt, dat mag dan
een rare uitdrukking zijn, als iemand hetzelfde
heeft meegemaakt, dan snapt ie wat of ik bedoel!?

Schrijver: an terlouw, 7 juli 2003


Geplaatst in de categorie: dieren

4.2 met 16 stemmen aantal keer bekeken 1.348

Er zijn 3 reacties op deze inzending:

Naam:
Assie
Datum:
5 juni 2011
Ja het is echt vreselijk als dat gebeurt.
Daarom heb ik ook besloten mijn 4 katten binnen te houden en heb ik een kattenren. Maar voorkomen kan je het nooit helemaal natuurlijk.
Sterkte!
Naam:
wauters kristine
Datum:
11 juli 2003
Email:
stovelotionhotmail.com
Ook ik bracht een pas geboren poesje groot met een tutterflesje. Toen het diertje voor 't eerst buiten liep heeft mijn buurman het beestje naar de dierenarts gebracht. Daar in alle staten aangekomen kreeg ik van de arts te horen dat het dier niet gezond was en dus een spuitje had gekregen. Was dat huilen...
Naam:
jannie
Datum:
7 juli 2003
Email:
hoogendamjanniehotmail.com
Afschuwelijk An! Ik had ooit een Poes die net kittens had gehad, drie stuks, die 2 weken waren.
Ineens Poes weg en nooit meer gevonden. Ik heb wat af lopen zoeken en dan die kleintjes: voeden met een poppenflesje... Ik geef je een 9 voor 'de Kat'.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)