Hartenkreten

hartenkreet (nr. 4.141):

Open einde, het leven van een appel

Helemaal alleen hang ik hier in het bos
Ik weet wat er gaat gebeuren, morgen ben ik de klos
Gisteren zijn al mijn vriendjes gehaald
En nu waarschijnlijk al tot moes gemaald

De verhalen die ik hoor zijn heel erg
Ze gaan tot in mijn botten en mijn merg
Al die gillende stemmen zitten in mijn hoofd
Hoe kom ik hier weg, jij had het beloofd

Shit het is al bijna morgen
Ik maak me nu echt zorgen
Maar toen kwam jij ineens voorbij
Ik riep en gilde, ik wil jou aan mijn zij

Jij keek en wist niet wat je moest doen
Je was verbaasd en zei toen
Dag kleintje wat wil je dat ik doe
Waar zijn je vriendjes, zeg maar hoe

Ik jou kan redden van de hakmachine in de fabriek
Je lijkt zo witjes, ben je ziek
Nee ik word straks tot moes geperst
En dan is mijn leventje verpest

Ach, kleine jongen ik neem je mee naar mijn plek
En red je leven, jij hebt een nieuwe stek
Appeltje eigenlijk zie je er wel lekker uit en heb je een zachte huid
en doe ik nu toch heel zachtjes je lichtje uit