Tot moeder aarde,

Lang was de tijd dat ik,
Van u gescheiden,
Schoonheid die dort ondankbaar heb bemind.
Maar 'k weet dat ik u weelden wedervind
wanneer ik wil,
Als in verleden tijden.

Nog zijn mijn schatten: lucht, wolk en wind,
Bomen en beken,
Bloemen paarse heiden;
Alles wat u behoort is van ons beiden:
Nog, Moeder aarde,
Voel ik mij mijn kind!

Liefde kan verdroeven en verblijden,
Die zalig maakt, vernietigt of verblindt,
Doet mij de vrede van uw bijzijn mijden...

Ik ben niet vrij...
Maar kunnen zon en wind
een menselijk hart ooit uit zijn boei bevrijden,
Dan, Moeder aarde,
Ben ik weer uw kind!

Schrijver: petra spronck, 9 juli 2003

snoepmeisjuhhotmail.com

Aarde

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 2 stemmen 482