Hartenkreten

hartenkreet (nr. 4.291):

Onmacht der liefde

Geef je maar over,
laat je maar meevoeren,
zeiden we, maar we bedoelden
vecht, kom terug, breek
die klauwende kreeft uit je lijf
laat ons niet achter
in die machteloze wereld

Je wist heel goed
wat we bedoelden
en keek ons enkel aan
met ogen die vertrouwen
moesten uitstralen
maar wij wendden onze blik af
en lieten je alleen

Eenzaam ben je ten onder gegaan
de afstand tussen het bed
waarop je lag en de stoelen
waarop wij zaten
was immers oneindig veel groter
dan de afstand tussen
het leven en de dood