toneel
het is al zolang geleden dat het doek
voor de allerlaatste keer is gevallen
hoofdstuk gesloten, schijnwerpers gedoofd
en elk gaan we verder met ons eigen boek
verleden nog nauwelijks in ons hart
maar nog zo duidelijk in ons hoofd
veel te lang voelde ik mij de eeuwige figurant
en ik zag de vragende blikken van het publiek
acterend in de biografie van jouw gespeelde leven
stond ik met onze dochters aan mijn hand
vergeefs wachtend op de wenk die je,
eeuwig bezig met jezelf, vergat te geven
maar nu ben ik mijn tekst allang vergeten
en de souffleur schuift zwijgend uit de zaal
voor mij geen toegift, geen applaus dat ik hoor
als jouw laatste verwijten me worden toegebeten
schrijf ik op het lege blad al aan het nieuwe boek
temidden van de resten van het onttakelde decor
Geplaatst in de categorie: ex-liefde
een tien!