Andere reactie?!
Gisteren was ik nog zo ontzettend boos,
om hoe je tegen me hebt gedaan.
Maar nu heb ik al weer spijt,
dat ik je weer moest laten gaan.
Dat we zoveel tijd hebben verspeeld,
aan het praten en ruziën over ons leven.
Ik had niet moeten zeggen dat ik het niet kon,
ik had het je allemaal moeten geven.
Ik heb nu weer zo'n spijt,
ik wil alleen maar terug bij je zijn.
Ik wil de tijd terugdraaien,
bij je liggen, weer zo klein.
Eigenlijk is dit allemaal absurd,
want ook jij bent fout geweest.
Je houdt wel van mij,
maar ik van jou het meest.
Weer die stomme vrijdag op het station,
ik met de tranen op mijn wang.
Je keek de andere kant uit,
je maakte me bang.
Ik zag pas weer die lach op je gezicht,
toen de treindeuren voor mij sloten.
Ik schrok heel erg en vroeg me af:
Heb je wel van deze dagen genoten?
Had ik er wel moeten zijn,
had ik beter thuis kunnen blijven.
Ik ga op een plekje zitten,
begin je gelijk een brief te schrijven.
Mijn reactie spijt me heel erg,
ik hou zielsveel van jou.
Ik zit aan onze dagen te denken,
vraag me af waarom ik je schrijven zou.
Je schrijft me toch niet terug,
je hebt het altijd te druk.
Ik voel het breken,
weer is mijn hart stuk.
En weer heb ik spijt,
omdat ik niet boos op je kan zijn.
Opgevouwen op mijn plekje,
voel ik me zo ontzettend klein.
Geplaatst in de categorie: liefde
En dat niet eens voor mijzelf.
Ik vind het een heel mooi gedicht.
Van mij krijg het ook een dikke 9
alle heerlijkheden, boosheid, tranen, spijt etc.etc.
Prachtig gedicht, van mij een 9.