Het is alweer een tijdje geleden....
Het is alweer een tijdje geleden,
dat ik je voor het laatst lachen zag.
Misschien ook eigenlijk niet,
omdat ik me dat nog iedere dag herinneren mag.
Het is alweer een tijdje geleden,
dat ik tegen je zei hoeveel ik van je hou.
Nee dat is niet helemaal waar,
ik vroeg me vanmorgen nog af of je het horen zou.
Het is alweer een tijdje geleden,
dat je me hebt uitgezwaaid toen ik wegging.
En dat is zeker wel waar,
omdat er de laatste "gedag" een doodse stilte hing.
We zwaaiden niet en zeiden geen gedag,
wat was die dag voor mij bedorven.
Op de dag dat je niet meer kon zwaaien,
ben ik het meest gestorven.
Geplaatst in de categorie: overlijden