Was jij maar hier
Als ik mijn ogen sluit
en fluisterend zing lijkt het
alsof mijn woorden wegzweven
De beslagen ruit
waarop ik je naam schrijf
houdt de letters vast, heel even
Het transparante woord vervaagt
als tranen naar benee stromen
Een zacht vloeiende rivier
Zo vaak, zo stil gevraagd
zelfs om het wonder gesméékt
....Was jij maar hier
Geplaatst in de categorie: eenzaamheid