Hemels...
Mam, als jij straks naar de hemel gaat
Zal je mij dan nog wel zien?
Kom ik jou daar dan weer tegen?
Wordt het dan een reünie misschien?
Zijn de poorten echt van parels?
En de straten van echt goud?
En, klingelen er belletjes uit tulpen?
Worden mensen daar niet oud?
Of zien we nog in een spiegel van raadsels,
en weet jij dat ook nog niet?
Wonen we daar gewoon in huizen,
en hebben we er geen verdriet?
Mam, als wij elkaar daar kennen,
Is het wel goed daarheen te gaan,
Maar jij moet de boel verkennen,
dan komen wij achter je aan...
Mam, wordt jij misschien een engel?
Maar dat ben je eigenlijk al;
Blijf toch ,mam, nog even bij ons,
we zijn zovelen in getal...
en ik kan u nog niet missen,
niemand van uw kindertal...
Maar, als u toch voortijds zal heengaan,
en uw taak hier is volbracht,
hoop ik echt dat het zo zal wezen
Dat u elders op ons wacht...
Inzender: j.h., 2 augustus 2003
Geplaatst in de categorie: emoties
Koester de dagen dat ze er nog is! Heel mooi gedicht dikke 9 van mij.