Masker
mijn gezicht versteent
in een treurig masker
met elk niet-uitgesproken woord
wordt mijn rust verstoord
keer op keer versplinteren
je gebaren die stilte
om me heen
waarom streel je
mijn glimlach niet
waarom dans je
niet met mijn lippen
waarom omhels je
mijn handen niet
koester mijn adem
die naar je zucht
fluister jouw lied
in mijn stilte, stil
begrijp die stervende traan
die op mijn laatste glimlach ligt
maar zwijg niet
mijn klapwiekend gegil
Geplaatst in de categorie: verdriet