zonder verleden
ik hou je in mijn armen
en kijk je rustig aan
je bent er nog maar net
en moet nu alweer gaan
de verdoving tegen mijn pijn
verdooft ook mijn verdriet
ik wil wel reageren
maar huilen kan ik niet
de tijd die glijdt voorbij
ik bewonder je...en wacht
je ademhaling wordt steeds minder
je kunt het niet op eigen kracht
hoe zou je zijn geworden?
in mijn gedachten blijf je klein
maar die onbeantwoorde vragen
zullen er altijd zijn
een kindje zonder toekomst
maar ook zonder verleden
misschien is het maar beter zo
je zou teveel hebben geleden
Geplaatst in de categorie: verdriet