Ommezwaai
Een godin sprak laatst tegen mij
Wilt u weten wat zij zei?
Ik vertel ´t namelijk graag,
zit er al even mee in m´n maag
Ze zei, `sterven zult u snel`
Nieuwsgierig als ik ben zei ik, `vertel`
Ze zei, `lijfelijk zult u er niets van merken,
ik kom uw goede kant aansterken`
Ik wist niet wat ik toen voelde
en ik vroeg wat ze precies bedoelde
Ze zei, `dat was je zwakke kant die sprak`
De godin keek me aan, heel erg strak
Ze zei, `gevallen dienaar, verlaat deze persoon
bespaar hem de pijn, bespaar hem de hoon,
laat hem leven zoals hij wil
stop met het stokken van zijn spil`
Langzaam begon ik het te doorzien
Was dit het keerpunt in mijn hoofd misschien?
Bedoelde ze de dood van de onzekerheid?
De twijfelaar, de zelf-negativiteit?
Ik mocht er slechts op hopen
deze muren eindelijk te mogen slopen
Maar na het bezoek van mijn nieuwe vriendin
heeft mijn leven weer alle zin
Ik merk het verschil elke dag wat meer
Mijn hart gaat veel minder tekeer
En elke situatie ga ik weer tegemoet
weer vol met zelfvertrouwen, weer vol met moed
Geplaatst in de categorie: emoties