jij
Zo sterk, zo zelfverzekerd,
dat was jij toen ik je net kende,
Zo mooi, zo onafhankelijk
dat was jij toen ik aan je wende.
Iedereen keek naar jou,
De mooie, sterke, jonge vrouw.
Altans dat deed je iedereen geloven,
maar langzaam aan komt nu alles boven.
Jaren heb je gebouwd aan die muur,
Hij brokkelt langzaam af, ieder uur,
Want ik weet wat je verleden met je doet.
En voor jou deed het niet veel goed.
Van sterk en zelfverzekerd,
Naar onevenwichtig en onzeker.
Je hebt nu het verdriet van verleden jaren,
Maar ooit zal de lucht voor jou ook klaren.
Ik zal er altijd voor je zijn,
als schouder en als oor,
Die jonge sterke vrouw,
daar doe ik alles voor......
Geplaatst in de categorie: verdriet