Hartenkreten

hartenkreet (nr. 5.078):

Tijdloos

De stormen van emoties trekken aan me voorbij,
Als wind en regen langs een kas.
Gevoelige bevestigingen bestaan niet voor mij,
Noch een beschrijving waarin ik pas.

Ik kijk rond vanaf mijn duistere eiland,
Zie met grondige waakzaamheid de mensen.
Want al snel raak ik de rand,
Van zoals vastgesteld mijn grenzen.

Het waren denkbeelden van de dwazen,
Een aanslag op realiteitszin en geest.
Niets vreemds kan me nu nog verbazen,
Ik heb het gezien, ben er geweest.

Het leven en de duistere dood,
Het verschil lijkt maar zo klein.
Dus reis ik zonder slag of stoot,
Door het mysterie van het zijn.

Somberheid is duidelijk troef,
Totaal niet meer blij of boos.
Met niets dat ik nog behoef,
Verblijf ik… tijdloos.