Hartenkreten

hartenkreet (nr. 5.168):

herinnering

Het blijft zo pijnlijk
zo tastbaar dichtbij
en elke nieuwe dag
voel ik je nog bij mij

Tijd die verstrijkt
en toch went het niet
ik moet nog zo leren
leven met mijn verdriet

Het voelt zo anders
zo onheilspellend kil
mijn leven verandert
zonder dat ik het wil

Niets is terug te draaien
ik mis je lach en je traan
ik ben nog steeds verbaasd
dat het zo moest gaan

Toch moet ik wel verder
alles gaat gewoon door
alsof jij niet bestaan hebt
maar ik weet beter hoor

Mijn hart draagt jou bij me
jouw stem streelt mijn oor
jouw beeld nog zo glashelder
het is of ik je huilen hoor

Jij hebt steeds een ereplaats
in mijn hart en in mijn hoofd
terwijl de tijd mij ongewild
van dat heldere beeld berooft