ALZHEIMER
Roerloos blijft ze zitten, in het oog van haar orkaan
verdwaald in de verhullende mist die niet meer optrekt
Ze blijft steeds schreeuwen maar niemand wil verstaan
figuren, gestalten, woorden... zo verdraaid en verrekt
En terwijl het gevoel verlamt en de herinnering dooft
negeert ze onbekende bekenden, defensief agressief
Soms spelen kinderliedjes plots door haar oude hoofd
de rollende traan... "waar is mijn Moe, waar is m'n lief?"
Gevangen in dit wrede web slijten de lange dagen
ze kan weinig ontvangen maar zal af en toe geven
Wat nog over is, kunnen alleen haar ogen vragen
vanuit deze laatste grote draaikolk in het leven...
Geplaatst in de categorie: maatschappij