Heel eventjes

“Ik durf het bijna niet te vragen
maar kom je nog even mee”?
“Ik wil je nog eventjes vasthouden,
even alleen zijn, met zijn twee”.

“Heel eventjes dan”, zeg je zachtjes,
“maar we moeten voorzichtig zijn,
een kleine omweg maken,
dan voelt het zekerder en fijn”.

Eenmaal binnen zoeken we tastend,
elkanders lichaam in het duister,
de jassen vallen van ons af,
onze stemmen zijn een zacht gefluister.

Op de grote bank in de kamer,
leg je dan je hoofd in mijn schoot,
jouw ogen kijken me verlangend aan,
je lippen zijn verleidelijk rood.

Als een explosieve lading,
zo voorzichtig streel ik jouw haar,
en zonder een woord te zeggen,
raak ik zacht de gevoelige snaar.

Steeds intiemer worden onze handen,
uiting gevend aan wederzijds verlangen,
strelen, kussen, passioneel beminnen,
ik wil geven, jij ontvangen.

De passie stroomt als een levenskracht,
door onze verhitte, verlangende lichamen,
steeds intiemer worden de bewegingen,
we smelten in een, we zijn tezamen.

We voelen ons gelukkig,
zo dicht,warm en intiem bij elkaar,
al is het dan maar “heel eventjes”,
onze liefde voelt onverwoestbaar.

Dan is “eventjes” afgelopen,
we moeten beide onze weg weer gaan,
en in de omgekeerde volgorde,
zullen we zo dadelijk weer buiten staan.

eventjes gelukkig

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 20 stemmen 1.675