Voorgoed

Ik breek nog elke morgen mijn slot,
Mijn eerste gedachten zijn van ijzer.
Mijn ogen duwen de stilte open,
van de zware poort naar een nieuwe dag.

Ik kijk in de spiegel en zie mezelf staan.
Beelden zijn niet eens aanwezig.
Alleen emoties en wonden die steeds weer opengaan.

Een blik op mijn lichaam,
vermagerd, verhongerd en zo moe.
Ik voel je honger en pijn, maar echt,
ik geef niet aan je toe.

Mijn hoofd vol littekens en wonden.
Mijn lichaam dat schreeuwt, "hou van mij",
Maar ik, ik vind je een zonde.

Begrijp mijn hart, ik kan niet van je houden.
Want overal waar ik ga, ga jij met me mee.
Wat zou ik graag afstand van je doen,
Want bij elke blik in de spiegel,
breekt mijn beeld in twee.

De straf zal overwinnen, jij wordt niet volwassen,
al val ik erbij neer.
Dan zal jij, stom lijf, geen deel meer zijn van mij,
want mijn ziel is er dan niet meer.

"Voorgoed", zei jij, zou ik het verleden bij me dragen.
Je hebt zo gelijk. Ik kan niet meer.
Maar wil en durf niet te klagen.

Achtervolg me niet meer.
Mijn lijf doet zeer en mijn hart dat bloedt.
Lieve Heer, hoelang duurt voorgoed?

Misbruik anorexia

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.4 met 31 stemmen 1.187