Slacht
Onder de ozonlaag van bedorvenheid
In een paleis, een huis van pracht en praal
In de tuin een boom van de eeuwigheid
Onder de nacht en geroep van een nachtegaal
Op een zomerse dag met een winterse bui
Door het bos zonder groen, maar grauw als de nacht
Door hemelse tranen van een pas gesneden ui
Op de gronden van Moeder Aarde, verzuren al haar pracht
Als een steen in het vieze water, klinkend met de rest
Van de een naar de ander, zwijgend als de druppels
Van liefde tot leukemie, de steen bewaard zijn pest
Als beestachtige rage, afstormend van een knuppel
Met groots plezier, lachend onder ede staan
En leugens dringen tot op het bot van verdriet
Zo vallen ijzige sneeuwvlokken vertragend van de maan
Met verzoening als doel en ontwetend van verschiet
Boven op haar zetel, knusjes in haar lievelingsbont
Laat vragen op me neerstrijken, nog nat van haar tong
Laat m'n armen vallen toen leven mij verliet en de dood me vond
Boven in de wolken bij de vraag die eindelijk tot me door drong
Geplaatst in de categorie: ex-liefde